Her sınıfta, katılmak için her zaman elini kaldıran öğrenciler ve katılmakta tereddüt edenler var. İster içe dönük olsunlar, ister katkıda bulunmadan önce bir süre düşünmeye meyilli olsunlar veya kötü bir gün geçiriyorlarsa seslerini eklemek konusunda isteksiz çocukları tartışmalara dahil etmek zor olabilir. Birçok öğretmenden, öğrencilerin katılmalarını sağlamanın zorlukları, uzaktan öğrenme sırasında yoğunlaştığını duyduk. Dijital platformlar, örneğin ne zaman konuşulacağını veya kişinin vücut dili ve yüz ifadeleri gibi ince ama önemli söylem öğelerinin nasıl okunacağını bilmeyi zorlaştırarak ek iletişim engelleri oluşturabilir. Ek olarak, çevrimiçi tartışmalar genellikle öğrencilerin teknolojiye erişimindeki değişkenlik ve mahremiyet kaygıları nedeniyle engellenir ve sonuç olarak birçok öğretmen, öğrencilerin e-posta gibi izole kanallar üzerinden çalışmalarını göndermelerine güvenmek zorunda kalmıştır.

Öğrenci tartışmalarını ve çevrimiçi öğrenmeye katılımı nasıl iyileştireceğimizi öğrenmek için sosyal medyadaki yüzlerce yorumu inceledik ve geçen baharda bu zorluğun üstesinden nasıl geldiklerini görmek için 20'den fazla eğitimciyle takip ettik. Öğretmenler, tüm çocukların değerlerini ve seslerini - en sessiz olanları veya programları kesintiye uğramış olanlar bile - bu sonbaharda sınıflarına entegre etmek için hem eş zamanlı hem de eş zamansız çeşitli akıllı stratejiler sundular.

Eş Zamanlı Stratejiler 

Eş zamanlı öğrenme için, bazı öğretmenler geleneksel tartışma stratejilerini sınıftan canlı görüntülü sohbetlere çevirdiklerini söylerken, diğerleri dijital araçların sınıfa katılımı artırmaya yardımcı olduğunu gördüler.

1. Örümcek ağı tartışması: Uzaktan öğrenim sırasında, Shai Klima'nın lise sınıfındaki öğrenciler Google Meet üzerinden kendi tartışmalarını yönettiler. Canlı dersten önce öğrenciler soruları bağımsız olarak cevapladılar ve ardından daha geniş bir sınıf tartışması için bir başlangıç ​​noktası olarak toplantının başında cevaplarını paylaştılar. Öğrenciler videoda sohbet ederken Klima dinledi ve konuşmanın akışını takip eden bir kağıda satırlar çizdi ve sonuçta bir örümcek ağı oluştu. Tartışmanın sonunda Klima çizimi video üzerinden paylaştı ve ardından öğrencilerden deneyimleri ve kimin konuştuğu, kimin dinlediği ve başkalarının fikirlerini kimin inşa ettiği hakkında neler öğrendiklerini yansıtmalarını istedi. Bant genişliğiyle mücadele eden öğrencilerin toplantılara katılmasına izin veren Klima, "Çocukların yeni fikirler bulmalarına yardımcı olarak akranlarına kredi vermenin bir yolu olarak başarılı oldu, bu da uyum oluşturmaya yardımcı oldu" dedi.

2. Anlaşılıp anlaşılmadığını kontrol etmek için sohbeti kullanma: Paul France , geçen bahar derslerini verdikten sonra üçüncü sınıf öğrencilerine Google Sohbet özelliğini kullanarak soru sorup yanıtladı ya da beğenme veya beğenmeme gibi emojiler yazarak gösterilmesini sağladı. Yanıtlar etrafında bir yapı oluşturmak için, öğrencilerine sohbet özelliğini kullanarak  normlar oluşturmaları konusunda rehberlik etti.  Örneğin, bir grup olarak bir seferde yalnızca bir emoji kullanmaya karar verdiler.  Uygulamanın öğrencinin anlayışını kontrol etmesine yardımcı olduğunu ve öğrencileri içerikle daha fazla ilgilenmeye ittiği görüldü. 

3. Daha derin bir tartışmayı teşvik etmek için sınıfınızı ters çevirin: Bir lise matematik öğretmeni olan Forrest Hinton, uzaktan öğrenme sırasında öğrenci tartışmasını teşvik etmek için eş zamansız ve eş zamanlı öğretimin bir karışımının işe yaradığını keşfettiğini söylüyor. İlk olarak, kaydedilen videolar ve çevrimiçi etkinlikler aracılığıyla eş zamansız olarak yeni içerik öğretti. Canlı dersinin başında öğrenciler, birlikte öğrendikleri kavramları kısaca özetlediler ve ardından ilgili problemleri küçük gruplar halinde çözmek için ara odalarına ayrıldılar. Sınıfını ters çevirmek Hinton'un doğrudan öğretimde daha az ders saati geçirmesine olanak tanıdı ve sınıfın başında ve küçük gruplarda öğrencileri dinlemek, öğrencilerinin nerede mücadele ettiğini belirlemesine ve sonra ona hitap etmesine yardımcı oldu. Hinton, "Bu, kavramları daha hedefli bir şekilde netleştirmeme ve öğrencilere daha iyi yardımcı olmama izin verdi" dedi.

4. Düşünce-çifti paylaşımını Zoom'a uyarlama: Kütüphane hizmetleri direktörü Ryan Tahmaseb, sanal öğrenmede ilkokul ve ortaokul öğrencilerine daha fazla proje tabanlı öğrenme etkinliği vermenin ve onlara ödevlerde daha fazla özerklik vermenin doğal olarak daha zengin tartışmaları teşvik ettiğini keşfettiğini söylüyor . Tahmaseb, "Öğrencilere, içerik alanımızda deney yapma, araştırma ve ilgi alanlarını sürdürme konusunda olabildiğince fazla özgürlük verirsek, kaçınılmaz olarak söyleyecek daha çok şeyi olur" dedi. Sınıf tartışmaları söz konusu olduğunda Tahmaseb, düşün-ikili paylaşımını Zoom'a uyarladı. Öğrencilere bir bilgi istemi verildi, gruplara ayrıldı ve ardından cevaplarını tartışmak ve öğrencilerin düşüncelerini yazılı olarak paylaşmalarına veya yüksek sesle okumalarına olanak tanıyan paylaşılan bir Google dokümanına kaydetmeleri için ara odalarına yerleştirildi. Tahmaseb, konuşmaları dinlemek için ara odalarında bulunmadığından, Google dokümanı öğrencileri sorumlu tuttu. Tüm sınıfa döndüklerinde, her gruptan gönüllüler cevaplarını herkesle paylaştı.

5. Göster ve anlatta yeni bir bükülme: Bir aktivitede Collins, ortaokul ve lise öğrencilerinden kuşaklar arası bağlantıyı temsil eden bir fotoğraf, resim veya çizim bulmalarını istedi ve bunları bir sınıf olarak video üzerinden tartışmadan önce, Düşünmeyi Görünür Yapma Çerçevesinden aşağıdaki soruları yazarak bağımsız olarak yanıt vermelerini istedi: bakıyoruz? Sana bunu ne söyletiyor? Neyi fark ediyorsunuz (bakın, hissedin, bilin)? Daha ne ortaya çıkarabiliriz? Ne merak ediyorsun? Collins, "Plansız katılımın bazı öğrenciler için zorlayıcı olabileceği sanal bir öğrenme ortamında buzları kırmaya yardımcı oluyor" dedi.

 Eş Zamansız Stratejiler

Bazı öğretmenler ve öğrenciler, geleneksel bir sınıfa benzedikleri için eş zamanlı tartışmaların daha ilgi çekici olduğunu söylese dembirçok eğitimci, düşük bant genişliğine sahip, program kısıtlamaları olan veya rahatsız olan öğrencilere katılım sağladıkları için eş zamansız tartışmaların daha adil olduğunu buldu tüm sınıfla etkileşim.

6. Çevrimiçi forumlar ileri geri diyaloglar yaratır: Lise İngilizce öğretmeni Angelina Murphy, sınıfının geçtiğimiz baharda uzaktan öğrenme sırasında okumalara ve tartışma istemlerine yanıt vermesini sağlamak için Google Classroom'un soru özelliğini kullandığını söyledi. Murphy her öğrenci yorum yaptığında, ileri geri diyalog oluşturmak için açıklayıcı sorularla cevap verdi ve ayrıca her öğrenciden daha geniş bir tartışma temeli oluşturmak için akranlarının yorumlarından en az ikisine yanıt vermesini istedi.

Beşinci sınıf öğretmeni Raquel Linares , sanal bir işbirliği panosu olan Nearpod Collaborate'i (Apple, Android), öğrencilerin okudukları bir makale hakkında ne öğrendiklerini göstermek için görüntüleri paylaşmalarını veya bir yanıt yazmalarını sağlamak için kullandığını söyledi. Linares, sınıf arkadaşları arasında bağlantı kurmak ve derinlemesine düşünmeye ilham vermek için Flipgrid'i (Apple, Android) kullandı, böylece öğrenciler uzakta olsalar bile akranlarının sesini duyabilirler.

7.  Sanal galeri yürüyüşleri aracılığıyla akran çalışmalarını görmek ve eleştirmek: Sanal “galeri yürüyüşleri”, öğrencilere sınıf arkadaşlarının projelerini birbirlerinden öğrenirken görüntüleme fırsatı verir. Öğrencilerinden beş dakikalık ekran video kayıtları aracılığıyla kendi projelerini sunduktan sonra, onlardan en az iki öğrenciye kendi projelerinden geri bildirim vermeleri istendi. Öğrenciler, Google E-Tablolar'ı kullanarak aşağıdaki soruları yanıtlayarak akranlarına geri bildirim sağladılar: Bu konu hakkında öğrendiğim yeni bir şey nedir? Bu konuda beni şaşırtan şey nedir? Bu sunumda hoşuma giden bir şey nedir? Marangell, çevrimiçi formatın her öğrenciye akranlarının çalışmalarını ve değerlendirmelerini daha derin düşünmeleri için görme fırsatı verdiğini söyledi.

8. İstasyon beyin fırtınasını çevrim içi taşıma: Geleneksel sınıf ortamlarında atlıkarınca veya istasyon beyin fırtınası etkinlikleri gerçekleştirildiğinde, küçük öğrenci grupları, soruları yanıtlamak ve her grubun yanıtlarını görüntülemek ve eklemek için odanın etrafında farklı istasyonlara döner. Bunu çevrimiçi olarak çevirmek için Marangell, öğrencilerini çevrimiçi gruplara ayırdı ve istemler, sorular için paylaşılan Google dokümanları veya bir dizi Google slaydı oluşturdu. Her grup belirlenen tarihe kadar soruların altına düşüncelerini bıraktı ve ertesi gün diğer grupların cevaplarını yorumlayarak takip etti. Marangell, "Strateji, sanal ortamda bir sınıf topluluğu duygusunu sürdürmelerine hala izin veriyor" dedi.

Kaynakça: edutopia.org